Een trots monument
Toen de Diamantbeurs in 1911, naar een ontwerp van Gerrit van Arkel, werd gebouwd en opgeleverd, was het als gebouw en als instituut de bekroning van een bloeiperiode die als een tweede Gouden Eeuw voor Amsterdam gold: de economische opbloei vanaf 1880, die de stad weer een wereldstad voor industrie en handel maakte na een eeuw van malaise. Amsterdam was op dat moment uitgegroeid tot een van de belangrijkste centra van de internationale diamantindustrie. En dat alles was af te lezen aan het eigenzinnige ontwerp van de Diamantbeurs. Het was modern en zakelijk door zijn strakke ritmische opbouw, maar had ook klassieke allure met zijn bijzondere klokkentoren en verfijnde decoraties. Dit sieraad voor de stad, met zijn ingetogen Art Nouveau stijl, is dan ook erkend als rijksmonument van de eerste orde.
Begin 21e eeuw stond het gebouw er niet goed voor. Na verschillende toevoegingen, een brand en verbouwingen was van de allure van het oorspronkelijke monument weinig over. Het was afgevlakt, versluierd door afleidende en monotone opbouw.
