Tweede Beneluxtunnel

De uitbreiding van de oorspronkelijke Beneluxtunnel betekende meer dan een verdubbeling van de capaciteit. Niet alleen een buis voor uitbreiding van de autosnelweg, ook een metrobuis en een buis voor fietsers en voetgangers zijn extra aangelegd. Het ontwerp betreft de architectonische uitwerking van de tunnelbuizen en het ontwerpen van alle bouwkundige onderdelen, zoals de beide toegangsgebouwen voor fietsers en voetgangers aan weerszijden van de Maas.

De toegangen voor fietsers en voetgangers moesten binnen de breedte van de onderliggende fietstunnel passen. De beperkte breedte van het terrein heeft geleid tot een langgerekt gebouw met twee schuin achter elkaar geplaatste roltrappen en een smalle, diepe lift voor zowel voetgangers als fietsers. In overleg met de opdrachtgever is de toegang zo open mogelijk gelaten om te voorkomen dat de hal als verblijfsruimte zou gaan fungeren.

De hoofdconstructie van het entreegebouw bestaat uit een schuin omhoog wijzende betonnen wand waarin lange lichtspleten zijn uitgespaard. Stalen liggers zijn in de dwarsrichting gemonteerd in de sleuven van de betonnen wand. Deze stalen liggers dragen een geheel glazen kap. De maat van de glazen kap is zodanig dat de feitelijke toegang niet gehinderd wordt door regen of sneeuw, ondanks de drie open zijden van de entree. De glazen platen die voldoende comfort moeten garanderen hebben een overspanning van vier meter, een maat waarin horizontaal glas nooit eerder is toegepast.

De toegangsgebouwen volgen de buiging van de tunnel, de constructie waaiert mee met de kromming van de weg. De hoge schijven hebben vooral een symboolfunctie en zijn bedoeld om de relatief kleine entreegebouwen niet te laten wegvallen in de enorme schaal van het omringende havengebied. Fietsers en voetgangers moeten zich erop kunnen oriënteren vanuit de verte.

Om in de ruim achthonderd meter lange fietstunnel een zo aangenaam mogelijke sfeer te bewerkstelligen, is de fietsbuis hoogwaardig afgewerkt. Over de totale lengte van de tunnel is het gedicht 'Voor Ari' van de Rotterdamse dichter Jules Deelder in het tegelwerk van de wanden aangebracht. Dit maakt het voor fietsers en voetgangers tevens mogelijk zich te oriënteren in de lange tunnel. Het gebogen plafond van de tunnel wordt met 'uplights' aangelicht. Aan één zijde is boven ooghoogte een spiegel van gepolijst roestvast staal op de wand aangebracht, die de tunnel twee keer zo breed laat lijken.

Award
Winnaar: Nationale Betonprijs 2003, ECSN Award 2004 (Europese Betonprijs)